Relacja: Katarzyna Czternastkiewicz

3 czerwca 2016 roku Szkołę Podstawową Abis w Łodzi odwiedziła Joanna Fabicka. [...] Przedmiotem naszego spotkania była inna pozycja książkowa – „Rutka”. Autorka przeczytała zebranym fragmenty książki, byśmy razem mogli wędrować tropami Rutki, bohaterki powieści. Rozmowy stały się zaczynem rozważań o rzeczach ważnych ale też i tych błahych. O sile wyobraźni. Ale również o miejscu w którym żyjemy – Łodzi. Autorka weszła w relację z uczniami, nie dystansując się. Przeciwnie, doskonały kontakt sprawił, że spotkanie zapadło w pamięci, zachęcając kolejnych uczniów do sięgnięcia po książki Pani Fabickiej, w szczególności „Rutkę”. Dziękujemy Pani Joanno za wspaniałe spotkanie!

Relacja: Alicja Imiołek

Na spotkanie autorskie z Jackiem Hugo - Baderem, cenionym dziennikarzem i reportażystą, które odbyło się 9 czerwca 2016 r. w sali klubu Biblioteki bocheńskiej książnicy przybyło liczne grono czytelników - miłośników reportażu i literatury faktu. Spotkanie w Bibliotece było okazją do promocji najnowszej książki Jacka Hugo-Badera „Skucha”. Powraca w niej do Polski lat 80-tych i kreśli historię polskiej opozycji przez losy tych, którzy ją tworzyli - Kolumbów rocznik 50. - swoich, jak mówi, najbliższych, sióstr i braci. Co zrobili ze swoim niezwykłym życiem dawni konspiratorzy, których bronią były papier, farba drukarska i powielacze? Żałują, że to nie były karabiny? ?[...] W jednej z wypowiedzi naszego gościa można odnaleźć następujące słowa: „Jestem reporterem trotuarowym. Nie salonowym. Opisuję świat z perspektywy trotuaru. Idę po trotuarze, czasami mi się noga omsknie, wpadnę do rynsztoka, wstanę, otrzepię się i idę dalej. Mnie interesują doły, niziny społeczne. (…) Mnie bardziej interesują odrzuceni niż wybrani”. Właśnie dlatego warto było posłuchać jego głosu. Spotkanie, które poprowadziła moderatorka Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych Beata Truś – Gierczyk, było dofinansowane przez Instytut Książki w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki. Zarówno książki jak i spotkanie z wybitnym reportażystą wywołało wiele emocji i duże zainteresowanie. Początkowa spokojna opowieść o najnowszej książce „Skucha” szybko przekształciła się w ożywioną rozmowę z uczestnikami. Czytelnicy chętnie pytali autora o jego pracę: sposób wyszukiwania tematów, wybierania bohaterów, prowadzenia rozmów, zadane i nie zadane pytania… tak, że dwugodzinne spotkanie przeminęło nadzwyczaj szybko. Czytelnicy, którzy zakupili lub przynieśli własne książki otrzymywali dedykację i autograf autora, mieli również możliwość odbycia krótkiej indywidualnej rozmowy.

Relacja: Janusz Nowakowski

Lokomotywa ma to do siebie, że ciągnie rząd wagonów o ogromnej masie. Sapie, para z niej bucha, ale nieustępliwie jedzie do przodu, a ludzie którzy mieszkają przy torach nie mogą spać. Wzmianka o lokomotywie – pojeździe jakże ważnym dla historii kolejnictwa – nie jest przypadkowa.  Dzieci, które przyszły 4 czerwca 2016 roku na Noc w bibliotece nie miały okazji zmrużyć oka między innymi za przyczyną jej literackiego odpowiednika. Od czytania wiersza „Lokomotywa” Juliana Tuwima zaczęła się ich nocna przygoda. Na czytaniu rzecz jasna się nie skończyło. Korzystając z niewyczerpanych zasobów wyobraźni dzieciaki miały z użyciem nożyczek, kleju i gazet wypełnić swoje własne wagony dowolnymi elementami. Sam Darwin (a może nawet i Freud) złapałby się za głowę widząc jak oryginalne połączenia korpusów, głów, kończyn i przypadkowych przedmiotów znalazły się na kartkach papieru. Po papierowo-gazetowym akcie tworzenia pojawiła się Joanna Fabicka (autorka książek dla dzieci), która przejęła przewodnictwo po świecie fantazji. Pisarka skłoniła młodych czytelników do podzielenia się wariactwami jakich ostatnio się dopuścili. W trakcie zabawy w wymyślanie czegoś co nie istnieje, jeden z uczestników próbował przekonać wszystkich, że tak naprawdę nie ma niebieskiego prezydenta z czułkami (ale ja się nie dałem nabrać). Szare komórki dostały mocny wycisk, bo zabaw bazujących na pamięci i kreatywności było jeszcze wiele. Jedna z nich trąciła nawet serią CSI kiedy dzieci miały za zadanie obrysować kontur swojego towarzysza na pokaźnej wielkości papierze. Niektóre obrysy wyszły iście postapokaliptyczne (dysproporcje kończyn i głów były na porządku dziennym). Takie odstępstwa od tego co normalne stanowiły jednak smaczek tego zadania wzbudzając w małych ciałach rechoty i chęć pokazywania palcami co wymyślniejszych tworów.Emocje sięgnęły zenitu kiedy nadszedł czas łowców nagród. Szaleńcze poszukiwania egzemplarzy „Rutki” skrzętnie ukrytych w wypożyczalni, zaowocowały deszczem nagród dla szczęśliwych znalazców i lawiną upominków dla wszystkich uczestników.